دسته: از باران و بوسه

يارم وسط گلها خوابش برده است
و من نم‌نم شبنمهای لبهايم را بر او می‌بارم.

شوخی سرش نمی‌شود
او را با گيسم می‌زنم و دلخور است.

يارم چشمهای سرخ دوست دارد،
کجا می‌توانم چشمهای سياهم را عوض کنم؟

شاد باش موی دماغ من! فردا عيد است
و من بايد تو را بر لبهايم دار بزنم.

عشقت آب است و آتش است،
با شعله‌ها می‌سوزم و با موجها غرق می‌شوم.

بهار است و برگها روی شاخه‌ها سبز می‌شوند.
آه از وطن من که درختانش زير رگبار گلوله‌ها شاخه از دست داده‌اند.

به خاطر خدا ای ماه!
پرتو نورت را بين دو عاشق نينداز!

فردا چاوداران راهی سفر می‌شوند
و گل بيابان بوی دامنت را خواهد شنيد.

پروانه از ديدار گلها لبريز خواهد شد.
تصميم ستمگرانه‌ی توست ای باغبان که مرا به گريه می‌اندازد.