پناهگاه از باران و بوسه پناهگاه خانه عین دندانی ست که نیست. زبان دنبال چیز سفتی می گردد اما به عمق غیاب فرو می شود . نوشتهی قبلیهر سوالی از او بپرسی مثل شیشه جوابت را می دهد نوشتهی بعدیپانویسهایی بر خدایی ترش