شعر ۱۲، کتاب زیرین | خوان خلمن

هرآن‌چه به من گفتی
واژه‌ایست که می‌لرزد در دست زمان
سرگشاده برای نوشیدن

خانه خاموش است
آن‌جا که همدگر را
در دل خورشید
بوسیدیم.