شعر ۱۰، کتاب زیرین | خوان خلمن

با درختان
کلمات را بر زبان می‌آوری
و درختان برگ‌هایی دارند که آواز می‌خوانند
و پرندگانی
که مجاور خورشیدند.

سکوتت
غریو‌های عالم را
بیدار می‌کند.