شعر ۸، کتاب زیرین | خوان خلمن

آرام آرام
در صبح گشاده
از چشم‌هایت می‌گذرند
حیواناتی که تو را
در میانه‌ی رویا می‌سوزانند.

هرگز هیچ نمی‌گویند
مرا خاکستر به جا می‌نهند
و تنها
با خورشید.