صفحه‌ی اول روزنامه
از کشتار ۱۲۰ سرباز خبر می‌دهد
جنگی بود طولانی
به این چیزها عادت می‌کنی:
درست کنار همین خبر
گزارشی از جنایتی شگفت
با عکسی از قاتل
نگاه آقای کوگیتو
از سرِ قتل عام سربازان
بی‌تفاوت غلت می‌خورد
تا با لذتی وافر
در مخافت روزمره غوطه‌ور شود
کارگر سی ساله‌ی مزرعه
در نتیجه‌ی اختلال دوقطبی
زن و دو کودک‌اش را
به قتل رساند.
سبک و سیاق قتل
به دقت تشریح می‌شود
موقعیت بدن‌‌ها
و الباقی جزئیات
یافتن ۱۲۰ مرد مفقودالاثر
بر یک نقشه بی‌فایده است
فاصله‌ای بعید
چنان‌که جنگلی
پنهان‌ِشان می‌کند
آن‌ها با خیالمان حرف نمی‌زنند
تعدادشان زیاد است
آن عدد صفر در پایان
به مفهومی مجرد تبدیلشان می‌کند
به موضوعِ تامل بعدی:
به علم حساب همدردی.