ما اینطور عاشقی می کنیم
ما اینطور عاشقی می کنیم راست می گویند : مثل روحی از بخار می شود یک نفس آن را درکشید مثل بوسه ای یواشکی در دستشویی یک هتل عین زبانی که بر آن بارانِ نور می بارد.
برچسب: محسن عمادی
اندازه گیری
اندازه گیری دور از آفتاب بعضی چیزها زود کپک می زنند. مرد گردن درد دارد و زن شبح می بیند . مرد کمربند سربی می بندد و زن بال می سازد . دنبال حقایق می گردد مرد و زن می گوید : ببین ملافه بوی حسرت می دهد . میان …
هر روز
هر روز زن از خواب بیدار می شود و چیزی عوض شده است . در قفس ، طوطی دیگر انگلیسی حرف نمی زند . صف مورچگان از خیر شیره و شکر می گذرد . علف ها تغییر عقیده داده اند و به سمت چپ خم می شوند . رادیو به …
ازدواج
ازدواج آن پرده ی توری که زن میان دو پنجره ی گشاده می آویزد زبان باد می شود : مکالمه ای میان مناظر ولی یک روز پنجره ها بسته می شوند و پرده میان سکوتی ناشکستنی فرو می افتد .
خموشی می گزینم
خموشی می‌گزینم، انتظار می‌کشم تا اشتیاقم شعر و امیدم چون آنی شوند که گام برمی‌دارد در خیابان تا بتوانم با چشم‌های بسته ببینم رنجی را که اینک با چشم‌های باز می‌بینم.
زیر پوست مادرت می‌خوابی | آنتونیو گاموندا
زیر پوست مادرت می‌خوابی و رویاهایش در رویاهای تو رخنه می‌کنند. در همان حیرت درخشان بیدار می‌شوید. هنوز نمی‌دانی که هستی: مرددی میان مادرت و لرزشی زنده.
در تاریکی روان بودی | آنتونیو گاموندا
در تاریکی روان بودی لطیف‌تر از بودن بود. حالا که قطره اشکی چنان زنده می‌تواند چهره‌ات را بیازارد محتاط تا خویشتن خویش می‌روی.
تو بر دلم نشسته‌ای | آنتونیو گاموندا
انگار که فرود آمده باشی بر دلم و نور آورده باشی به رگ‌های من و من سرخوشانه دیوانه باشم. در زلالی‌ات همه چیز قطعی‌ست: تو بر دلم نشسته‌ای نور در رگ‌هایم و من سرخوشانه دیوانه‌‌ام.
زیر درختان بید | آنتونیو گاموندا
زیر درختان بید تو را در آغوشم می‌برم و احساس می‌کنم زنده‌ای. پس به نور در می‌آییم و برای نخستین بار آسمان را می‌بینی، نشانه‌ها را و بدانان نام می‌بخشی. حقیقت دارد: در گستره‌ی دست‌هایت آسمان بزرگ و آبی‌ست.
لطافت | آنتونیو گاموندا
لب‌هایم را به دست‌هایت نزدیک کردم پوست‌ات به لطافت رویاها بود. چیزی از ابدیت به آنی لبانم را خراشید.